Wanneer spreekt men niet meer van een relatie van de werkgever bij een relatiebeding?
Een relatiebeding is een clausule in een arbeidsovereenkomst die een werknemer beperkt in zijn mogelijkheden om na het einde van zijn dienstverband contact te onderhouden of zakelijke relaties aan te gaan met klanten, leveranciers of andere relaties van de voormalige werkgever. Of een bepaalde persoon of entiteit nog als ‘relatie van de werkgever’ wordt beschouwd, is een juridische vraag en hangt vaak af van de specifieke formulering van het relatiebeding en de omstandigheden van het geval.
Factoren die een rol kunnen spelen:
- Duur van de relatie: Vaak wordt in relatiebedingen een tijdsperiode genoemd waarbinnen een klant of relatie nog als ‘relatie van de werkgever’ wordt beschouwd. Bijvoorbeeld, klanten die in de laatste twee jaar voor het einde van het dienstverband klant waren, kunnen hieronder vallen.
- Definitie in het beding: De arbeidsovereenkomst kan specifieke definities geven van wat als een ‘relatie van de werkgever’ geldt. Dit kan bijvoorbeeld klanten, leveranciers, of andere zakenpartners omvatten.
- Aard van de relatie: De intensiteit en frequentie van het contact met de relatie kunnen ook van belang zijn. Een klant met wie intensief is samengewerkt, kan langer als relatie van de werkgever worden gezien dan een klant met wie slechts incidenteel contact is geweest.
- Uitspraken van de rechter: Bij geschillen kan de rechter een rol spelen in de interpretatie van het relatiebeding en bepalen of een bepaalde relatie nog als ‘relatie van de werkgever’ geldt.
Het is belangrijk om de specifieke formulering van het relatiebeding in de arbeidsovereenkomst te raadplegen en eventueel juridisch advies in te winnen om te bepalen wanneer men niet meer van een relatie van de werkgever kan spreken.
